White

Final FantasyXV Fan Fiction

Title : White
Pairing : Ardyn/Revus
Rate : –

ดวงตาสีทองเบิกโพลง เป็นอีกครั้งของการลืมตาที่เขาพบตัวเองอยู่ท่ามกลางเตียงหลังกว้าง

…วันนี้ก็ตื่นขึ้นมาอีกแล้ว…

นานกี่ช่วงชีวิตเขาไม่อาจบอก เพียงแค่มันนานเหลือเกินจนชวนสงสัยว่าตัวเองจะมีโอกาสหลับและหายไปได้เฉยๆบ้างรึเปล่า

“คิดอะไรไร้สาระจังน้า” พึมพำกับตัวเองพลางหยิบโค้ทตัวเก่งขึ้นสวม ปลายนิ้วเกี่ยวเอาหมวกสีเข้มที่วางนิ่งอยู่บนโต๊ะ หมุนมันขึ้นฝ่ามืออย่างชำนิชำนาญและวางสวมบนศีรษะ เริ่มอีกวันในฐานะที่ปรึกษาหลักแห่งนิฟเฟิลไฮม์

………………………………………..

…เขาอาศัยอยู่ในความมืดมิด เพียงเฝ้ารอให้วันเวลานั้นมาถึงอย่างเงียบงัน…

อาร์ดีนผิวปากหวือ อารมณ์ดีเมื่อเทียบกับหลายช่วงชีวิตที่ผ่านมา มองดูทุกอย่างเต้นตามการคาดเดาบนฝ่ามือของตน

ความมืดกำลังเริ่มแผ่ขยาย และจะมากขึ้น มากขึ้น กระทั่งจุดจบของโลกมาถึง

ฝ่ามือกำเข้า สุนทรีย์รมณ์ของเขาสะดุดไปหน่อยเมื่อผู้มาใหม่ก้าวเข้าสู่ท้องพระโรง หากก็เป็นเพียงเสี้ยงงินาทีเท่านั้น

…เรวุส พี่ชายของท่านหญิงลูน่า เฟรย่า

คนตรงหน้าเพิ่งไต่เต้าขึ้นมารับหน้าที่อย่างเต็มตัวได้เมื่อไม่นานมานี้ แต่ก็ดึงเอาความสนใจของเขาไปวนรอบตัวได้เสียเกือบหมด

การประชุมประจำสัปดาห์จบลงอีกครั้งทุกคนต่างแยกย้ายกลับไปทำหน้าที่ อาร์ดีนไม่ลังเลที่จะเดินไปเย้าแหย่เรวุสเหมือนเคย

สนุกที่ได้ใบหน้าเย็นชานั่นแสดงความไม่พอใจไปพร้อมกับท่าทางรับมือไม่ถูก เมื่อทุกครั้งมันยากที่จะบอกได้ว่าอาร์ดีนนั้นตั้งใจจะหยอกล้อหรือทำไปด้วยเจตนากันแน่

“ไม่มีที่ให้ไปหรือไง?” เรวุสเอ่ยไล่ออกมาตรงๆในที่สุดเมื่อสลัดอีกคนไม่พ้นเสียที แต่จะมีก็เพียงเสียงหัวเราะเหมือนไม่สนใจโลกเท่านั้นที่ตอบกลับมา

“ฉันก็แค่มีเรื่องอยากปรึกษานายสองต่อสองเท่านั้นเอง”

“ถ้าอย่างนั้นก็รีบๆพูด ฉันมีงานต้องไปทำ..”

อาร์ดีนหลุดหัวเราะ “ไม่ขยันเกินไปหน่อยรึไง?” เขายกมือขึ้นโบกไปมาด้วยท่วงท่ายียวน “เป็นเรื่องสำคัญด้วยสิ จะรังเกียจรึเปล่าล่ะหากจะเชิญไปคุยในที่ลับตาเสียหน่อย”

เรวุสได้แต่ถอนหายใจ คิ้วนั้นขมวดชนจนแทบจะเป็นปม “ยุ่งยากอะไรนักหนา”

คนชวนมองออกว่านั่นคือการตกลง เพราะการแสดงออกของอีกคนซื่อตรงเสมอ …และเพราะแบบนี้มันถึงได้สนุกเหลือเกิน…

อาร์ดีนเดินนำเรวุสไปที่ห้องของตนเพราะมันใกล้กับจุดที่พวกเขาอยู่ และคนเดินตามก็เข้ามาโดยไม่มีการลังเล

ที่ปรึกษาเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อยกับท่าทางไว้ใจกว่าที่คาดนั่น เขาสาวเท้าเข้าหาใกล้เสียจนรับรู้ได้ถึงกลิ่นอ่อนๆ กระนั้นก็ยังไม่ถูกหลบเลี่ยง รู้สึกว่าคนตรงหน้าใกล้เข้ามากว่าที่เคย

สำหรับคนที่มีชีวิตอยู่กับความมืดมานานเหลือเกินอย่างเขาแล้ว เรวุสนั้นขาวสะอาดจนขัดตา

ไม่ใช่ในความหมายของการเป็นคนดีหรือภาพลักษณ์ภายนอก ให้อธิบายตรงๆก็ออกจะยากอยู่เสียหน่อย เพียงแต่อะไรบางในตัวของอดีตองค์ชายแห่งแทเนแบรนั้นให้ความรู้สึกว่าไม่อาจแปดเปื้อนได้ในความคิดของเขา

จะความหยิ่งผยองหรือดวงตาสองสีที่แข็งกร้าว ซึ่งขัดกับความซื่อสัตย์อ่อนโยนอันเป็นพื้นนิสัยของเจ้าตัวนั่นก็ดี ช่วยไม่ได้จริงๆที่ความมืดมิดอย่างเขาจะถูกดูดดึงเข้าหาทีละน้อย

…เหมือนกันทั้งพี่ทั้งน้องไม่มีผิด…

ริมฝีปากหยักยิ้ม เรวุสนั้นแทบจะไม่มีความจำเป็นเลยกับเรื่องราวของเขาเมื่อเทียบกับตัวละครอื่นๆ แม้กระนั้นก็ต้องยอมรับจริงๆว่าแสงสว่างนั้นได้จับตัวเขาเอาไว้เสียแล้ว และเป็นเขาเองที่ตามตอแยอีกฝ่ายไม่เลิกรา

แม้จะพบพานผู้คนมาหลากหลายรูปแบบ แต่เรวุสนั้นกระตุ้นความกระหายอยากในหลายๆด้านของเขาได้มากเหลือเกิน

อยากรู้จักมากขึ้นกว่านี้…

อยากถูกดึงดูดมากขึ้นกว่านี้…