Pairing : Ardyn/Ravus
Rate : Angst ,Sad Ending
Note : Episode2
Episode 3
ข่าวการสิ้นพระชนม์ของกษัตริย์เรจิสและท่านหญิงลูน่ากระจายไปทั่วทุกสารทิศ ดวงตาสีทองปรายมองหนังสือพิมพ์บนโต๊ะด้วยสีหน้าพึงใจ ผิวปากหวือเคาะปลายนิ้วเบาๆกับคางเหมือนกำลังใช้ความคิดกับอะไรบางอย่าง
…………………………………………………
เรวุสฟื้นขึ้นอีกสองวันให้หลังนับจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในอินซอมเนีย แขนซ้ายหนักอย่างที่ไม่เคยเป็น ไม่ต้องมองก็รู้ว่ามันได้กลายเป็นของจักรกลไปแล้ว
เสียงเครื่องวัดชีพจรดังเบาๆเป็นระยะ เขาชันตัวขึ้นนั่งบนเตียงอ่านข่าวพาดหัวบนหนังสือพิมพ์ที่ถูกวางทิ้งไว้ข้างเตียงของเขา
อดีตองค์ชายไม่ได้แสดงสีหน้าใดๆออกมาราวกับว่ามันเป็นเรื่องที่ทราบดีอยู่แล้ว เขาลองขยับอวัยวะเทียมที่ถูกต่อเข้ากับร่างของตน นอกจากน้ำหนักที่ผิดไปแล้วมันให้ความรู้สึกสมจริงจนเขานึกแปลกใจทีเดียว
เมื่อไม่มีปัญหาทางกายภาพมือขวาก็เอื้อมเข้ามาปลดสายระโยงระยางชวนรำคาญตาทั้งหมดทิ้งเสียแทน ก่อนจะหยิบเสื้อผ้าของตนเองมาเปลี่ยนกลับเมินหน่วยพยาบาลที่เข้ามาห้าม แล้วเดินออกมาเหมือนไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น
สิ่งแรกที่เรวุสทำคือการกลับไปยังห้องของตน กลอค่าตายในศึกระหว่างอินซอมเนีย โดยไม่มีข้อข้องใจตำแหน่งนายพลตกอยู่ในมือของเขาแทนที่ ดวงตาสองสีมองดาบของเรจิสบนโต๊ะของตนอย่างสงบ เขาผ่อนลมหายใจรู้สึกโล่งอกขึ้นมาเล็กน้อย
มือกลคว้ามันขึ้นแล้วชักมันออกจากฝัก รับรู้น้ำหนักของมันและความรับผิดชอบอีกสิ่งที่กดลงมาบนบ่า เขาเก็บดาบเข้าฝักวางมันอิงกับโต๊ะในขณะที่ทิ้งตัวลงนั่ง มือข้างถนัดจรดปากกาลงกับผิวกระดาษ เขียนร่างจดหมายถึงใครบางคน
…………………………………………………
การประชุมใหญ่ครั้งแรกนับตั้งแต่เขาลืมตาขึ้นมาจบลง เรวุสก้าวไปในโถงทางเดินในหัวเต็มไปด้วยเรื่องราวมากมายที่ต้องจัดการ ติดเสียแต่ว่าคนที่ตามตอแยเขาอยู่ไม่ห่างนี่ช่างน่ารำคาญเสียเหลือเกิน
“ไม่มีที่ให้ไปหรือไง?” ขาหยุดก้าวเอ่ยไล่ออกมาตรงๆในที่สุดเมื่อสลัดอีกคนไม่พ้นเสียที แต่จะมีก็เพียงเสียงหัวเราะเหมือนไม่สนใจโลกเท่านั้นที่ตอบกลับมา
“ฉันก็แค่มีเรื่องอยากปรึกษานายสองต่อสองเท่านั้นเอง”
“ถ้าอย่างนั้นก็รีบๆพูด ฉันมีงานต้องไปทำ..”
อาร์ดีนหลุดหัวเราะ “ไม่ขยันเกินไปหน่อยรึไง?” เขายกมือขึ้นโบกไปมาด้วยท่วงท่ายียวน “เป็นเรื่องสำคัญด้วยสิ จะรังเกียจรึเปล่าล่ะหากจะเชิญไปคุยในที่ลับตาเสียหน่อย”
คนฟังได้แต่ถอนหายใจ คิ้วนั้นขมวดชนจนแทบจะเป็นปม “ยุ่งยากอะไรนักหนา”
เรื่องที่ต้องจัดการในหัวกระจายออกไปชั่วคราวเมื่อประตูห้องของที่ปรึกษาปิดลง เรวุสยืนกอดอกรอฟังว่าเรื่องอะไรกันนักหนาที่ทำให้เขาต้องหลวมตัวเดินตามอีกฝ่ายเข้ามาจนถึงห้องนอนแบบนี้
จริงอยู่ที่ว่ามีทั้งโต๊ะทำงานที่เอกสารมากมายวางกระจายเกลื่อนและเก้าอี้สำหรับแขกที่อยู่ในห้องด้วย แต่ห้องนอนก็คือห้องนอนมันทำให้อดีตองค์ชายวางตัวไม่ถูก เขาจึงได้แต่ยืนกอดอกนิ่งอยู่กลางห้อง
เจ้าของสถานที่อมยิ้มกับท่าทางนั้นเหลือบตามองคว้าเอาแก้วสองใบรินไวน์ให้ตนเองและผู้มาเยือน ก่อนจะจับมันชนกันเบาๆ “แด่คริสตัลของนิฟเฟิลไฮม์”
อดีตองค์ชายขมวดคิ้วยกไวน์ในมือขึ้นดื่มพรวดเดียวเหมือนต้องการให้มันจบๆไป
“เหมาะกับเธอดีนะดาบนั่น”
“….ต้องการจะพูดอะไรกันแน่”
ที่ปรึกษายกมือยอมแพ้กลั้วหัวเราะ มองสบสายตาหน้ากลัวกลับด้วยท่าทางทะเล้น “ฉันก็แค่สงสัยว่านกน้อยจะบินไปถึงอทิสเซียอย่างปลอดภัยรึเปล่าน้า เท่านั้นเอง”
“…” ดวงตาสองสีดุดันขึ้นอีกเขาไม่ขยับและไม่คิดจะพูดตอบอะไรทั้งนั้น
“หน้าตาน่ากลัวเชียว” อาร์ดีนหัวเราะไหวไหล่กับแรงกดดันที่แผ่ไปทั่ว “ไม่ต้องเป็นห่วง ฉันยังไม่มีธุระกับสาวน้อยเร็ววันนี้หรอก” จรดแก้วไวน์เข้ากับริมฝีปาก ดื่มมันไปหน่อยแล้ววางมันกลับลงบนโต๊ะ
“ธุระที่นายจะสื่อคืออะไรกันแน่?”
เรวุสคลายมือที่กอดอกไว้โดยไม่รู้ตัวลดมือลงไปยังดาบที่ข้างเอว อาร์ดีนอดไม่ได้ที่จะอมยิ้มกับท่าทางระแวดระวังสุดตัวนั้น เรวุสรู้ว่าคนตรงหน้ารู้เรื่องทั้งหมดผ่านอะไรบางอย่าง ไม่แน่ว่าอาจจะรู้ด้วยซ้ำว่าเป็นเขาเองที่ปล่อยข่าวว่าลูน่าตายไปพร้อมกับเรจิสเพื่อให้คนเบนความสนใจห่างจากเธอ อย่างน้อยก็จนกว่าเธอจะถึงจุดนัดพบกับพวกน็อคทิสอย่างปลอดภัย
เรื่องราวนั้นมาถึงจุดที่เรวุสไม่อาจเอื้อมมือออกไปได้แล้ว เขาได้แต่หวังว่าพวกน็อคทิสจะมีความพร้อมมากพอที่จะปกป้องน้องสาวของเขาได้ สิ่งเดียวที่สามารถทำได้ในตอนนี้คือการส่งจดหมายรายงานความเคลื่อนไหวของอาณาจักรอย่างลับๆให้กับลูน่า
“ธุระของฉันน่ะหรอ?” อาร์ดีนเอื้อมมือออกคว้าไหล่ของเรวุสเหวี่ยงร่างสูงใหญ่นั่นด้วยมือข้างเดียวให้ล้มลงกับเตียงอย่างง่ายดาย เรี่ยวแรงนั้นมากเกินกว่าที่คนถูกเหวี่ยงจะทันตั้งตัว รู้สึกตัวอีกครั้งร่างก็ถูกคร่อมอยู่บนเตียงหลังกว้าง “สำรวจสมบัติไงล่ะ”
เหตุผลนั่นฟังไม่เข้าหูสักนิดคิ้วสีอ่อนจึงได้แต่มุ่นเป็นปมแน่น กระหวัดนึกถึงตอนที่คนตรงหน้าได้อ้างสิทธิ์เหนือทุกอย่างให้เขาฟัง
มาถึงตรงนี้แล้วเรวุสก็พบว่าอาร์ดีนไม่ได้คาดหวังเลยซักนิดว่าเขาจะทำงานที่ได้รัมอบหมายได้สำเร็จ เขาจึงได้แต่สงสัยว่าอะไรกันนักที่ทำให้อาร์ดีนไม่หยุดกับการสั่งให้เขาทำนู่นทำนี่ให้เสียที
“หา?”
อาร์ดีนหลุดหัวเราะพรืด “เป็นปฏิกริยาที่ไม่เซ็กซี่เอาซะเลยน้า”
หน้าอกถูกสัมผัส กระดุมเสื้อของอดีตองค์ชายไล่หลุดเร็วกว่าที่เขาจะทันยันร่างข้างบนออกเสียอีก “หยุดล้อเล่นซักที!!”
ที่ปรึกษาเบี่ยงตัวทันหลบเท้าที่ยกขึ้นหมายจะยันเขาเต็มแรงได้อย่างเฉียดฉิว “โอ๊ะโอ เกือบไปแล้วเชียว” เขาออกอุทานสีหน้าไม่ได้ตกใจเหมือนอย่างที่ปากว่าเลยซักนิด แทนที่จะเลิกการกระทำบ้าๆอาร์ดีนกดเข่าลงบนท่อนขาของเรวุสทิ้งน้ำหนักและแรงมากพอที่จะบังคับไม่ให้มันยกขึ้นได้อีก
คนที่ถูกกดไว้กับเตียงเริ่มทำอะไรไม่ถูก ไม่ใช่แค่ขาแต่มือของเขาก็ถูกตรึงเอาไว้ด้วย นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้รู้ว่าคนที่ดีแต่ร่อนไปมานั้นมีเรี่ยวแรงมากขนาดนี้ บางทีอาจจะมากกว่าคนที่ฝึกปรือมานานนับปีแบบเขาเสียอีก
“ชู่ว์” ใบหน้าคร้ามคมโน้มลงมาจนลมหายใจไล้อยู่บนหน้า มือในถุงมือครึ่งข้อเกลี่ยลงมาตามโครงหน้าก่อนจะลูบสัมผัสริมฝีปากสีอ่อนอย่างย่ามใจ แล้วจะโดนแนวฟันคมขาวนั่นกัดเข้าเสียเต็มแรง
แทนที่จะชักมือออกอาร์ดีนกลับเพียงแค่ส่งเสียงหัวเราะในคอ มองดูนิ้วของตัวเองที่ถูกกัดจนได้เลือดสลับกับดวงตาสองสีที่ยังผยองหยิ่งเหมือนเคย “ความดื้อของเธอฉันก็ชอบนะ”
“น่าขยะแขยง” รสเลือดที่แตะปลายลิ้นนั้นเค็มปร่า “ต้องการอะไร?”
“ฉันบอกแล้วนี่ว่าจะ ‘สำรวจ’ น่ะ?” อาร์ดีนตอบละมือออกจากริมฝีปากนั้น ป้ายเลือดสีแดงฉานลงบนผิวคอขาวละเอียดผ่านสาบเสื้อที่แหวกออก “สองครั้งแล้วสินะที่เธอทำพลาดน่ะ”
“….” น้ำลายอึกใหญ่ล่วงผ่านคอ นั่นเป็นความจริงที่เรวุสไม่อาจปฏิเสธ
“ฉันอาจจะไม่เคยบอก แต่ฉันไม่ชอบให้ใครมายุ่มย่ามกับสมบัติของฉันซักเท่าไหร่ แต่นี่..” เสียงอธิบายเรียบเรื่อย มือละออกจากลำคอขาวกดเบาๆเข้าที่รอยต่อบนไหล่ซ้าย “มันเป็นรอยที่เด่นมากทีเดียวนะ”
ดวงตาสีทองหรี่ลงแรงกดดันเย็นเยียบแผ่ออกมา เรวุสไม่เคยเห็นอีกคนที่เป็นแบบนี้มาก่อน ไม่อยากจะยอมรับนักแต่ความกลัวก็แนบจับขั้วหัวใจของเขา “ไม่นับน้องสาวเธอที่ก่อเรื่องยุ่งยากซ้ำยังหอบเอาสิ่งที่ควรจะเป็นสมบัติอีกชิ้นของฉันหายไปอีก”
แนวฟันขาวขบเม้มริมฝีปากเมื่ออาร์ดีนเอ่ยจี้จุดสำคัญ “…..แค่อยู่เฉยๆให้นายสำรวจก็พอใช่มั้ย?”
เสียงพูดนั้นเบาจนไม่ได้ยินหากกลับเรียกรอยยิ้มกว้างให้วาดขึ้นบนริมฝีปากผู้เอ่ยอ้างเป็นเจ้าของ
“แบบนี้สิ เด็กดีของฉัน…”
…………………………………………………
seykurohashi 
กรี๊ดดดดดดดดดดดดด ลุงค่า อย่ารุนแรงกับเรวุส สำรวจกันเบาๆมือหน่อยนะคะ วานถนอมเรวุสสักนิดจะได้สำรวจกันไปนานๆ 😂😂
แง เฝ้ารอเล่มเต็มออกเลยค่ะ สู้ๆนะคะ ส่งกำลังใจให้เซย์ซัง 😘